kent...

Bir İstanbul denizi içinde olmak,akşam olmak demektir,sisler olmak demektir.akşam ışıklarıda dalgalarla uzaklaşmak ayrılmak anlamına gelmez çocuğunlukla...çocuklar vapurları düşünürler evlerinde.yunuslar kayboldukları ada açıkarında bir gece tekrar görünür.


Eminönünü'deki balık-ekmek seslerinin Kadıköy çarşısında kurukahve kokularıyla karışması ilginçtir.neden dolmuş duraklarını anlamlı bulur insan?ve nedense bütün kaptanlar zor yanaşır iskeleye.

son bir soru; bir kent en çok neden sevilir?

bir akşam vapurunda bunu düşünmek gerek...