hani bir şey vardır içinde kökleri daha derinlere inen.sonra neredeyse günlük hayatınında bir parçası olmuştur artık.o kadar ki varlığını bile unuttuğun zamanlar olur.ama o hep vardır.sadece bir nefes ötededir.sağa dönüp baktığında,dinlediğin bir şarkıda,ufacık kısacık bir dokunuşta...o hep ordadır.beraber yaşamaya alıştığın bir sızı gibi burnun ucunda.hıh desen çıkar ortaya gücüyle şaşırtır daima.ben bunu unutmamışmıydım diye şaşırır hayıflanırsın kendine.sonra gene o eski tanıdık düzen ötelersin azıcık geriye.o da bekler sabırla;gözlerini sağa çevirmeni,davetsiz bir misafir şarkıyı dinlemeni,ödünç alınmış bir dokunuşta tekrar tekrar gözlerini yaşartmak için bekler sabırla...